Nad jezioro Binowo

Nawierzchnia: szuter 54%, ścieżka lub droga leśna 37%, dobry asfalt 5%, bruk 4%

Naszą wycieczkę zaczynamy od polany znajdującej się na końcu ulicy Chłopskiej. Na sam początek mamy do pokonania niespełna kilometrowy podjazd po szutrze. Pod koniec podjazdu (0,6 km) dojeżdżamy do rozwidlenia, z lewej strony z naszą drogą łączy się żółty szlak. My jedziemy w prawo. Po wjechaniu na szczyt (0,9 km) poruszmy się po wierzchołkach Wzgórz Bukowych. Ten odcinek jest prawie płaski nie licząc łagodnych pagórków, na których nie wytracamy prędkości. Po jakimś czasie przecinamy asfaltową szosę (2,7 km; Droga Kołowska). W tym miejscu można się na chwilę zatrzymać pod specjalnie do tego przygotowanym daszkiem. Po przejechaniu przez drogę nadal jedziemy szutrówką, która teraz prowadzi cały czas w dół. Po lewej stronie widać pole golfowe (4,7 km), zaraz potem przecinamy następną szosę (5,1 km; Droga Mazowiecka). Nasza szutrówka staje się teraz bardziej kamienista. Mijamy skręt do leśnictwa Binowa (6,1 km), ale skręcamy dopiero w następną drogę w lewo (6,5 km). Jedziemy drogą polną między gospodarstwami. Po krótkim zjeździe dojeżdżamy do jeziora Binowa (7,6 km), tutaj też możemy posiedzieć przez chwilę na drewnianej ławce ze stolikiem. Kierujemy się na skrzyżowaniu prosto i jedziemy wzdłuż lewego brzegu jeziora. Dojeżdżamy do asfaltu (8,3 km) i jedziemy nim dalej.

Na skrzyżowaniu będącym centrum wsi Binowo (9,0 km) skręcamy w prawo, albo zatrzymujemy się żeby kupić coś w sklepiku. Po 300 metrach kończy się asfalt (9,3 km) i znowu jesteśmy na polnej drodze. Mijamy dziką plażę i tuż za nią skręcamy w prawo (10,8 km). Kręta drogą jedziemy cały czas wzdłuż brzegu jeziora. Mijamy ośrodki wypoczynkowe nad jego brzegiem. Dojeżdżamy do skrzyżowania na którym byliśmy jakiś czas temu (12,5 km) i kierujemy się w lewo. Na następnej krzyżówce jedziemy prosto łagodnym brukowanym podjazdem. Chwilę potem razem z niebieskim szlakiem odbijamy w prawo (13,8 km). Cały czas jest lekko pod górę. Jazdę utrudniają głębokie koleiny. Szlak niebieski skręca w lewo (15,0 km), a my kierujemy się prosto coraz bardziej stromym podjazdem. Kilkaset metrów dalej kolejny raz przecinamy asfalt (15,8 km) i zjeżdżamy prosto po "kocich łbach". Zjazdem nie cieszymy się zbyt długo bo zaraz skręcamy w lewo (16,5 km) pod górę czerwonym szlakiem. W połowie podjazdu (16,9 km) skręcamy w prawo i robi się dość stromo. Dojeżdżamy do miejsca , gdzie zaczyna się czarny szlak ( 17,1 km ) i kierujemy się w prawo tym właśnie szlakiem . Jesteśmy teraz w najwyższym punkcie Szczecina (Bukowiec 148,3 m. n.p.m.). Jedziemy lekko z górki po szczytach wzgórz. Po kilkuset metrach (17,8 km) dojeżdżamy do najszybszego zjazdu na całej trasie. Jeżeli mocno się rozpędzimy, to podjazd pod przeciwległe wzgórze powinien pójść nam łatwo. Cały czas jedziemy czarnym szlakiem. W miejscu gdzie odbija on w lewo, my skręcamy w prawo (20,0 km) i jedziemy wąską krętą ścieżką, która zaraz potem zmienia się w ciekawy zjazd. Na dole wjeżdżamy na szutrową drogę, którą docieramy do końca trasy (20,8 km) - parkingu leśnego przy ulicy Chłopskiej - kilkaset metrów od miejsca z którego ruszaliśmy.