Projekt VR 2017 - nowy rekord Guinnessa na rowerze na biegunie zimna
Pochodzący z Litwy Polak - Valerian Romanovski ustanowił nowy rekord w jeździe 48 godzinnej na rowerze górskim w bardzo niskich temperaturach.
Mieszkający od 25 lat w Polsce 42-latek ma już na koncie kilka rekordów Guinnessa w jeździe ciągłej na rowerze górskim. W 48 godzin przejechał 1062 km, w 24 godziny 623 km - 748km, a w 12 godzin 334 km.
Na luty zaplanował on pobicie podobnego rekordu na Ojmiakonie w Rosji znanym z ekstremalnie niskich temperatur. W zimie jest tam minus 50 stopni Celsjusza, a miejsce to jest nazywane "biegunem zimna".
Oto bezpośrednia relacja Valeriana Romanovskiego:
Przedstawię w skrócie przebieg wydarzenia w Ojmiakonie. Miejscowość jest odległa 24 godzin nieprzerwanej jazdy samochodem terenowym w trudnym górzystym terenie. Jeszcze w Jakucku dołączyła do nas dziennikarka Julia Szadrina z News.ykt.ru., która początkowo miała przygotować jedynie reportaż z rekordu, ale jak się później okazało została równorzędnym członkiem naszego zespołu. Po wstępnej aklimatyzacji i domowym odpoczynku wyruszyłem w swój 48 godzinny rowerowy maraton
:-). Przejazd odbywał się po wytyczonej wcześniej okrężnej trasie na terenie wsi. Długość pętli wynosiła prawie 3000 m. Mieszkańcy Ojmiakonu żartowali, że z Polski przywieźliśmy wiosnę. W czasie 48 godzinnej jazdy miałem temp. w przedziale -30 C do -40 C, a najniższą -45 C
Jak się jeździ w tak niskich temperaturach? Napewno całkowicie inaczej, niż w dodatnich. Trzeba ciągle walczyć o przetrwanie, pół godziny nieuwagi może skutkować powstaniem odmrożeń. Znacząca część wyprodukowanej energii jest zużywana na utrzymanie właściwej temperatury ciała.
Rekord miał w założeniu udowodnić możliwość przetrwania 48 godzin na rowerze w ostrych warunkach zimowych i przejechania odpowiedniego dystansu, nie korzystając z możliwości ogrzania organizmu w ciepłym pomieszczeniu. Posiłki i napoje miałem podawane w nieogrzewanej werandzie, gdzie nie było znacząco cieplej, najwyżej kilka stopni. Posiłki spożywałem co 2,5 godziny, według zaleceń dietetyka Pawła Grochowalskiego. Do diety wprowadziłem dodatkowo mięso z renifera oraz źrebięcinę i efekt był zdumiewający
Po 24 godzinach jazdy non stop, spożytkowałem cały zapas kondycji wypracowanej z trenerem Arkiem Kogutem. W następnej dobie, sił i energii wystarczało jedynie na utrzymanie właściwej temperatury ciała. Trzeba było wyjątkowej mobilizacji i właściwej "wewnętrznej" argumentacji aby zmusić siebie do dalszej jazdy. Zastosowałem niestandardowe metody motywacji organizmu
Po 40 godzinach jazdy, systemy grzewcze w butach przestały nadążać za stratami ciepła i byłem zmuszony zdjąć obuwie i usunąć problem. Jak się okazało, kilka warstw skarpet przymarzło do siebie i do poszycia butów, co spowodowało zwiększenie przewodności ciepła i jego zwiększony odpływ. Po wymianie skarpet i przywróceniu koloru stopy do wyglądu akceptowalnego mogłem kontynuować dalszą jazdę, a raczej walkę o przetrwanie... Udało się, ale był to niewątpliwie mój najtrudniej osiągnięty rekord."
Pomysł akcji wziął się z chęci ustanowienia własnej kategorii rekordu, a nie tylko bicia dotychczasowych. Romanovski początkowo zamierzał przejechać w ekstremalnym zimnie jak największy dystans w czasie 12, 24 i 48 godzin.
Aby się przygotować do tak ekstremalnych temperatur Valerian korzystał z otwartego w 2016 roku Laboratorium Badań Technoklimatycznych Politechniki Krakowskiej. Służy ono do testowania i badania zachowania się w niskich i wysokich temperaturach (od -50 do +70 stopni Celsjusza) maszyn budowlanych (koparki, podnośniki, żurawie), sprzętu wojskowego (czołgi, transportery opancerzone), czy innych pojazdów oraz maszyn. Laboratorium to było także poligonem doświadczalnym dla Valeriana przez 3 dni. Do dyspozycji miał halę o długości ponad 20 m, szerokości 8 m i wysokości 4 m.
Już pierwsze godziny testów w komorze termoklimatycznej pokazały, że nawet wysokiej klasy rowery górskie (na zdjęciach widzimy rowery marki Scott z pełna amortyzacją) nie sprawdzą się w tym projekcie. Większość kluczowych elementów - hamulce, przerzutki i amortyzatory po prostu zamarzły i przestały działać.
"Projekt VR 2017", nad którym patronat objęła Politechnika Krakowska poza sportowym i naukowym (zbadanie wytrzymałości organizmu podczas wysiłku fizycznego w rekordowo niskich temperaturach) ma też wymiar charytatywny. Rowerzysta swój wyczyn dedykuje chorym na nowotwory krwi oraz wspiera fundację DKMS. Po powrocie do kraju planowana jest konferencja naukowa, podczas której przedstawione zostaną osiągnięte wyniki.
