Grzechy główne ścieżek rowerowych w Nowej Soli

Kilkucentymetrowe krawężniki przy wjazdach na ścieżkę rowerową, brak oznakowania. Rowerzyści nie trują, nie hałasują jak samochody, ale wciąż są traktowani, jak gorsi uczestnicy ruchu Kto jeździ rowerem, ten wie, jakim utrapieniem jest np. odcinek ścieżki rowerowej w kierunku Otynia. Przy każdym zjeździe z niej jest betonowa rynna. Sęk w tym, że ma kilka centymetrów wysokości i łatwo przejeżdżając „zósemkować” sobie koło. Ścieżka wybudowana za grube pieniądze, a jednak odstająca standardami od tych, jakie spotykamy w innych miastach.<.p>

Rowerzysta Arnold Przewłocki pewnego dnia nie wytrzymał i wziął pod lupę wszystkie ścieżki rowerowe na terenie miasta. Dokładnie się im przyglądnął, zrobił zdjęcia drzew, śmietników stojących na środku ścieżek rowerowych. Wszystko zebrał w całość i napisał list otwarty do władz. - Zaczęło się od tego, że jechałem sobie rowerem koło Kauflandu. Chciałem jednak ominąć odcinek ścieżki rowerowej, bo tam są wysokie krawężniki i można uszkodzić koło. Zjechałem na jezdnię. Z daleka widział to patrol policji i ukarał mnie mandatem. Nie pomogły tłumaczenia. Powiedziałem sobie dość. Może mój głos coś zmieni – wspomina Arnold.<.p>

Utrapienie<.p>

- W ostatnich latach w Nowej Soli powstają nowe, zdecydowanie lepsze rozwiązania komunikacyjne, drogi, chodniki oraz ścieżki rowerowe. Z uwagi na bardzo dużą liczbę osób przemieszczających się na rowerach, Nowa Sól nieformalnie otrzymała miano „Małej Holandii”. Duża liczba mieszkańców wykorzystuje rowery jako podstawowy środek transportu do pracy, szkoły czy na zakupy – mówi Arnold. Jest jednak małe „ale”. - Wybudowane w naszym mieście w ostatnich latach drogi rowerowe, początkowo przyjęte z dużym entuzjazmem przez korzystających, z biegiem czasu stały się ich utrapieniem z uwagi na nieprofesjonalne projektowanie lub wykonanie ścieżek – dodaje rowerzysta.<.p>