Rower w piwnicy

Rower w mieszkaniu, na balkonie czy w piwnicy ?

Jednym z podstawowych problemów rowerzysty mieszkającego w mieście jest miejsce i sposób przechowywania roweru, kiedy nie jest on akurat używany. Właściciele domów zazwyczaj problemu nie mają - zawsze znajdzie się miejsce, albo w garażu, albo w dodatkowym pomieszczeniu typu przedsionek, czy tzw "komórka". Większość jednak z nas trzyma rower w mieszkaniu, na balkonie lub w piwnicy. Mieszkania zazwyczaj mamy za małe, a domownicy buntują się przeciwko dodatkowemu lokatorowi, który przy okazji nie grzeszy czystością. Balkony są niezbyt bezpieczne (kradzieże na tzw. wędkę), a w dodatku narażają nasz rower na kaprysy pogody. Jeśli do tego dołożymy problemy mieszkających na wyższych piętrach z transportem jednośladu windą, może okazać się że najlepszym wyjściem będzie przechowywanie roweru w piwnicy. Przecież to szaleństwo ! Wielu odrazu jak na życzenie przytoczy całą masę przykładów kradzieży rowerów z właśnie piwnic. Owszem, maja rację. Piwnica to chyba najczęściej okradane pomieszczenia - są zazwyczaj na uboczu i wieczorami nikt tam się nie zapuszcza. Przede wszystkim jednak piwnice nie są dostosowane do przechowywania cenniejszych rzeczy. W większości przypadków nie są w ogóle zabezpieczone i każdy złodziej bez wysiłku może sforsować drzwi (chociaż często trudno je nawet nazwać drzwiami), okno, czy nawet... ściany. Wbrew pozorom przy niedużym nakładzie pracy i kosztów, możemy zrobić z niej doskonałe miejsce na trzymanie rowerów.

Wyjaśnijmy sobie na początku - zapinanie roweru do kaloryfera, czy nawet specjalnie w tym celu zamocowanych kotw w ścianie w kiepsko zabezpieczonym pomieszczeniu nie ma sensu ! Dlaczego ? - włamywacz po sforsowaniu drzwi lub okna zamyka się i ma dużo czasu (zakładając że włamanie następuje w nocy) i możliwości (podłączenie elektronarzędzi) aby poradzić sobie praktycznie z każdym zabezpieczeniem. Także zabierzmy się za robienie naszego sejfu.

Ściany

W wielu polskich piwnicach - szczególnie z lat 70 i 80 poszczególne piwnice są oddzielane od siebie cienkimi ażurowymi ściankami z cegły. Dodatkowo wykonanie ich pozostawia wiele do życzenie - czasami wystarczy postukać młotkiem i usunąć parę cegieł, aby zrobić otwór wystarczający do wejścia do sąsiedniego pomieszczenia. W takim wypadku na nic się zdadzą nasze zabezpieczenia. Bo co z tego że będziemy bieli pancerne drzwi i zakratowane okno, jeśli złodziej włamie się do sąsiada przez drewniane - szczebelkowe drzwi i po prostu sforsuje ścianę ? Zanim przystąpimy zatem do zabezpieczania piwnicy przyjrzyjmy się dokładnie ścianom. Zwróćmy uwagę czy nie są wykonane z płyt kartonowo-gipsowych - wystarczy postukać młotkiem, jeżeli odgłos jest pusty możemy mieć do czynienia z bardzo cienką ścianą.

Generalnie dobrze żeby ściana była betonowa, lub z cegły o grubości ok. 12 cm. W przypadku cienkiej, lub ażurowej ściany, niestety będą czekały nas większe koszty. Możemy ją wzmocnić zatykając wszystkie dziury połówkami cegły na zaprawę cementową, lub - może to być mniej pracochłonne - murując całą ściankę od nowa z cegły.

Uwaga ! dowiedzmy się w spółdzielni, lub u zarządcy budynku czy nie jest wymagane uzyskanie zgody na przeprowadzenie takich prac murarskich.

Ceny:

• pełna cegła: 0,7 - 1,2 zł
• murowanie: ok. 20-25z ł m2
• zaprawa: 7-10 zł za 25 kg

Drzwi

Najkosztowniejszy element zabezpieczeń. Nie ma co się oszukiwać w 95% przypadków drzwi trzeba będzie wymienić. Najlepiej aby były o odporności na włamanie klasy C - czyli drewniane z litego drewna, obite blachą, lub całe stalowe. Minimum to klasa B.

Ważne są wszystkie elementy drzwi - futryna powinna być stalowa - zwróćmy uwagę na sposób mocowania jej do ściany - śruby, lub płaskowniki powinny wchodzić głęboko w ścianę. To bardzo ważne, czasami spotyka się mocne drzwi w futrynie tak osadzonej, że trzyma się na słowo honoru. Kołki przeciwwyważeniowe to już standard nawet w niższych klasach. Zwróćmy uwagę również na szczelinę pomiędzy skrzydłem drzwi a futryną - powinna być na tyle mała, aby nie można było włożyć łomu. Szczególnie jest to ważne pomiędzy podłogą a dolną krawędzią skrzydła. Z tego powodu futryna powinna posiadać metalowy próg.

Zamki powinny być dwa - najlepiej oba klasy C, lub jeden klasy C, a drugi B. Oba z wymiennymi wkładkami tej samej (lub wyższej) klasy - dzięki temu gdy zgubimy klucze wystarczy wymienić jedynie wkładki. Najlepiej aby jeden zamek był centralny - po przekręceniu bolce wchodzą do ościeżnicy w poziomie i w pionie - na górze i dole skrzydła. Ostatnia uwaga dotyczy wyglądu zewnętrznego. Jeśli jest to możliwe zamówmy je bez żadnych okładzin, pomalowane np. tylko farbą przeciwrdzewna - tzw. minią (tak jak na zdjęciach). Chodzi o to aby w szeregu piwnic nasza nie wyróżniała się za bardzo. Czasami warto wręcz oszpecić je - porysować, pomazać farba - wydaje się to szaleństwem, ale warto.

My polecamy następującą konfigurację:stalowe drzwi, wewnątrz których znajduje się dodatkowo wykonana z tego samego materiału kratownica. Montaż framugi: w ścianę wpuszczone kotwy z płaskownika o grubości ok 6 mm, długości 20 cm, i szerokości 3 cm mające rozcięcie na końcu i odgięte w przeciwne strony, do których następnie należy wspawać framugę. Zamknięcie na dwa zamki, jeden klasy C - centralny, drugi klasy B, wkładki obie klasy C. Takie drzwi będą solidne i ciężkie - prawie jak do sejfu. Pomalowane jedynie brązową minią.

Przykładowe antywłamaniowe drzwi najwyższej klasy C

Ceny:

• drzwi: od 1300 do 2500zł
• montaż ok. 200-500 zł

Dodatkowe zabezpieczenie kłódki

Jeśli drzwi są zamykane na kłódkę można zastosować prosty patent znacznie utrudniający jej przecięcie. Wystarczy na końcu płaskownika, który jest mocowany do skrzydła drzwi dospawać kołnierz w kształcie rury z grubej blachy. Taka konstrukcja praktycznie uniemożliwia manewrowanie piłą, czy szlifierką kątową przy kłódce, bez konieczności uszkodzenia najpierw stalowej przeszkody. 

Okna

Im mniejszy będzie otwór okienny tym lepiej. Jeżeli jest na tyle małe że nie przeciśnie się człowiek, możemy zrezygnować z jego zabezpieczania. Jednak tutaj mała uwaga: jeśli okno będzie na tyle małe, że przejdzie dziecko, złodzieje mogą go wykorzystać, aby weszło do pomieszczenia i otworzyło drzwi od wewnątrz. Dlatego w takich wypadkach musimy mieć co najmniej jeden zamek, którego nie da się otworzyć bez klucza od wewnątrz.
W większości przypadków będzie trzeba założyć kraty. Jeśli już są, przypatrzmy się im dokładnie. Kraty z prętów o średnicy do ok. 12 mm można bez większych problemów i hałasu przeciąć nożycami dostępnymi powszechnie w sklepach z narzędziami. Popatrzmy na zamontowane kraty okiem włamywacza - gdzie należy zrobić cieńcie aby sforsować przeszkodę. Często okazuje się że masywne i gęste kraty są mocowane do muru za pomocą czterech kotw, które wystarczy uciąć.
Jeżeli mur jest odpowiednio gruby (a to się często w piwnicach zdarza) najlepszym i najtańszym rozwiązaniem będzie zrobienie krat z prętów zbrojeniowych. Jako bezpieczną średnicę należy przyjąć zakres pomiędzy 18-22 mm. Odległości pomiędzy prętami poziomymi i pionowymi powinny wynosić około 15 cm . Jeżeli będziemy konstrukcję robili sami, problemem są narzędzia. Dla pręta o średnicy 20 mm trzeba zrobić otwór minimum 25 mm. Najgrubsze wiertło dostępne do standardowej wiertarki to 20 mm. Można skorzystać z wypożyczalni elektronarzędzi i użyć profesjonalnej wiertarki udarowej. Otwory robimy w górnej ściance otworu okiennego i w dokładnie naprzeciwległym miejscu w dolnej ścianie (parapet) - przy pręcie pionowym, analogicznie w lewej i prawej ścianie przy pręcie poziomym (patrz rysunek). Dla każdej pary otworów jeden musi być odpowiednio głębszy i rozwiercony (lub rozkuty) tak aby pręt wsunął się po skosie, wyprostował i wszedł w naprzeciwległy otwór. Po wykonaniu otworów wkładamy pręty i zalewamy zaprawa cementową lub specjalną mocną zaprawą do mocowania kotw i innych elementów wymagających zwiększonej wytrzymałości.
Jeżeli z jakiś powodów nie możemy wykonać krat wg powyższego opisu możemy zrobić projekt, kupić odpowiedniej średnicy pręty i zanieść do ślusarza, aby nam wykonał gotową do zamocowania konstrukcję.

Ceny:

• pręty ze stali zbrojeniowej średnicy 18-25 mm ok 1-2 zł za 1 kg

Wentylacja i wilgoć

Zwróćmy uwagę czy w piwnicy jest sucho. Jest to o tyle istotne, że nasz rower będzie stał tutaj przez większość czasu i w wilgotnym środowisku zacznie po prostu rdzewieć.
Często w takich obiektach znajdujących się w starych kamienicach panuje wilgoć. Pozbycie się jej może być w wielu przypadkach bardzo trudne. Po pierwsze sprawdźmy wentylację. Czy w pomieszczeniu jest jakiś otwór wentylacyjny - zazwyczaj jest umiejscowiony w ścianie pod sufitem. Być może sprawę załatwi oczyszczenie kratki wentylacyjnej i sprawdzenie ciągu. Wentylację można wspomóc przez montaż wentylatora przeznaczonego do tego celu (cena ok. 20-50 zł).
Jeżeli ściany w piwnicy (zazwyczaj przy podłodze) są wilgotne trzeba będzie skuć mokry tynk, a następnie osuszyć za pomocą wentylatora mury. Może to potrwać nawet tydzień. Aby zabezpieczyć teraz ściany przed ponownym nasiąkaniem wodą, można pokryć odkryty mur folią w płynie (dwukrotnie) która po wyschnięciu stanowi barierę nieprzepuszczalną dla wody. Następnie trzeba będzie uzupełnić skuty poprzednio tynk.

Ceny:

• folia w płynie: ok. 20-30 zł/ 1 litr

Podsumowanie

Jeśli przerażają Was koszty tych wszystkich prac, może warto pomyśleć o zabezpieczeniu jednego wspólnego pomieszczenia dla paru użytkowników dwóch kółek?. Wystarczy przeznaczyć do tego jedną piwnicę, zrzucić się na materiały i ewentualną robociznę i potem pozostaje już razem korzystać ze wspólnej bezpiecznej rowerowni..

Można się spytać o sens inwestowania ok 1800 zł w zabezpieczenie piwnicy. Jeżeli jednak mamy rower warty 2500 zł, a często i więcej, to efektem będzie po prostu spokojny sen właściciela.